Bilirsiniz, ATV’nin uzun soluklu “Eşkiya dünyaya hükümdar olmaz” dizisi var. Bir mafya ve baronların hikayesini anlatır. İlginç tipler vardır, bu dizi de. Bunlardan birisi de Kimsesiz Yaşar’dır. Kimsesizlerden oluşan bir istihbarat ağı ve operasyonel ekibinden dolayı, dizideki o meşhur baronların masasına da oturur. Sahici ve harbi bir adamdır. Bir bölümde, oturduğu baronların masasında şu hikayeyi anlatır:
“Benim bir Dayıoğlu var çiftçi. Harman yapıyor, sap ile samanı ayırırken, saman tutuşuyor. Dayıoğlu samanı söndürürken, bu sefer kendi tutuşuyor. Duydum, koştum gittim hastaneye.
Dayıoğlunu arıyorum, hastane de. Önce yanık merkezine baktım, yok. Sonra acile, ordan da cildiyeye gittim, dayıoğlu yok. Tam ortepedi servisinin önünden geçerken, dayıoğlu seslendi. Baktım ki, her tarafı alçılanmış. Yav dayıoğlu dedim, senin yandığını söylemişlerdi..
Dayıoğlu, evet yandım yanmasına da, söndürmeye gelenler kürekle söndürdükleri için kırılmadık yerim kalmadı dedi.”
Hayatta biraz böyle değil midir? Kimsesiz Yaşar’ın imdadına yetişen arkadaşları, bilinçsizlikten daha beter duruma düşürür. Niyet iyi de, yaptıkları amel iyi değil. Bu durumda, salt niyetin iyi olması yetmiyor.
Bugün reel hayatımızın her alanı ve evresinde rastlayacağımız onlarca hikayeyi bir çırpıda hatırlarız. Kızamazsın da. Çünkü, iyi niyetinden asla kuşku duymazsın. Bir İslam düşünürü, cennete giden yol üzeri taşlarla doludur der. Bir başkası bunu bir adım öteye götürür, cehenneme giden yolun iyi niyet taşlarıyla bezenmiş çiçekli patikaya benzetir. Bütün bunlara baktığınızda, iyi niyet, samimiyet ve dostluğun ynı sıra akıl ve bilinçte çok önemlidir.
Bugün siyasi partilerde yaşananlar tam da budur. Çam devirmesi denilen türden cümleler sarf edildiğinde kurtuluşu, “maksadını aşan ifade” açıklamasında buluyorlar. Oysa, ortada maksadını aşn ifadeden ziyade, cümlelerin şehvetine kapılma vardır. Hangi alanda bulunursanız bulunun, ölçü, mesafe, haddi bilmek ve mutlaka aklı çalıştırmak konusunda dikkatli olmak gerekiyor.
